Με την τελευταία ανάρτηση να είναι απ' τον Αύγουστο του 2008, αποφάσισα να γράψω κάτι καινουργιο. Σκέφτηκα να κάνω ένα αφιέρωμα στους πίνακες του Max Ernst της δεύτερης περιόδου. Σκέφτηκα επίσης για ένα αφιέρωμα στη διεστραμμένη και απειλητική μετά-ποπ-αρτ της Denyse Willem, ή - παραμένοντας στο πνεύμα του ρομαντισμού - για μια ματιά στην ονειρική μεγαλοπρέπεια των πίνακων του Karl Friedrich Schinkel, ή στον υπερρεαλισμό των γλυπτών της Louise Nevelson. Τελικά όμως αποφάσισα να γράψω για κάτι διαφορετικό, επιλέγοντας αυτό που de facto αποτελεί συγκοινωνουντα δοχεια με την ποπ-αρτ, το κόμικ, το οποίο δεν είναι μόνο Μίκυ Μάους και Σούπερμαν (αν και ακόμα κι αυτά είναι ενίοτε ιδιαίτερα), αλλά προεκτείνεται και σε πιο φιλόδοξες δουλειές, όπως αυτών του Ισπανού Miguel Angel Martin, ο οποίος αποτυπώνει ένα απ' τα πιο τρομακτικά και βίαια υπαρξιακά τοπία, που μπορούν να συγκριθούν μόνο με δουλειές σαν το "Κραυγές και Ψίθυροι" του Bergman ή το "Carne" του Gaspar Noé.
Θα παρουσιάσω λοιπόν μέσα απ' το μπλογκ αποσπάσματα απ' το κόμικ του Miguel Martin "Psychopathia Sexualis" του 1999.
